ชายเร่ร่อนอาศัยอาคารท่าเรือเป็นที่ซุกหัวนอนลักสายไฟฟ้าแรงสูงนำสายมาเผาไฟเอาทองแดงไปขายก่อนถูกผู้ใหญ่บ้านแจ้งตำรวจดำเนินคดีลักของหลวงทั้งคนและหมา
เมื่อเวลา 12.30 น. วันที่ 2 เมษายน 2565 พ.ต.อ.พรศักดิ์ งามดี ผกก.สภ.น้ำพอง จ.ขอนแก่น ได้รับแจ้งจากนายฉัตรชัย โลหะมาตย์ ประธานกำนันผู้ใหญ่บ้านอำเภอน้ำพอง ว่านายวิทยา สุทธิทักษ์ ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน หมู่ที่ 2 ต.น้ำพอง ได้โทรศัพท์เข้ามาแจ้งว่ามีคนเผาสายไฟภายในตัวอาคารท่าเรือน้ำพอง ริมลำน้ำพอง และได้ควบคุมตัวเอาไว้ ขอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามานำตัวเพื่อดำเนินคดีด้วย
เมื่อถึงที่ท่าเรือน้ำพอง พบชายไทยทราบชื่อตามบัตรประจำตัวประชาชนว่านายปรีชา โทราช อายุ 34 ปี อยู่บ้านเลขที่ 1/3 หมู่ที่ 22 ถนนแจ้งสนิท (บ้านไผ่-ชนบท) ต.บ้านไผ่ อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น พร้อมสุนัขพันธุ์ผสมสีดำ เพศผู้ กำลังนั่งเผาสายไฟฟ้าสีดำ ขนาด 1×185 mm. ความยาว 1 เมตร จำนวน 3 เส้น
สอบถามนายปรีชาให้การรับสารภาพว่า ตนเองสะพายเป้เดินเท้าเร่ร่อนมาเรื่อย ๆ โดยเดินมาจากบ้านโคกสูง เหล่านาดี อ.เมืองขอนแก่น ระหว่างที่เดินทางมาอำเภอน้ำพอง พบหมาเร่ร่อนตัวหนึ่งเดินตามหลังมาตลอด ตนจึงตั้งชื่อว่า ดำ พอเรียกชื่อ เจ้าดำจะหันหน้ามามองทุกครั้ง ซึ่งระหว่างทางที่เดินมาเมื่อพบอะไรที่พอจะขายได้ก็จะเก็บใส่ไปขายที่ร้านรับซื้อของเก่าเพื่อหาเงินซื้ออาหารกินทั้งหมาและคน โดยเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วก่อนที่จะมาถึงที่น้ำพอง พบว่ามีอาคารริมลำน้ำพอง จึงได้เข้าไปอาศัยอยู่
โดยระหว่างที่อยู่ในอาคารท่าเรือ เห็นสายไฟฟ้าห้อยอยู่คิดว่าถ้านำเอามาเผาไฟแล้วนำทองแดงไปขายคงได้หลายเงิน จึงได้นำไม้ไผ่มาผูกกับเหล็กเส้นงอเป็นตะขอเพื่อเกี่ยวกับสายไฟที่ห้อยอยู่กับหม้อแปลง โดยมีเจ้าดำอยู่เป็นเพื่อนโดยตลอด โดยตนเองนั้นไม่มีความรู้เรื่องไฟฟ้า จบแค่มอสองครึ่ง
ขณะเดียวกันผู้สื่อข่าวได้เรียกชื่อสุนัขว่า “ดำ” เจ้าดำก็หันหน้ามามอง จึงได้สัมภาษณ์ ว่า “ดำ รู้ไหมว่าเจ้านายพามาทำอะไร หรือว่าเดินตามหลังมาเฉย ๆ ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปลักอะไร ดำ หนาวหรือไม่ ตอนนี้อากาศหนาวนะ” เจ้าดำก็ทำหน้างง ๆ ก่อนที่จะนอนหมอบอยู่หลังเจ้านายอย่างไม่ห่าง
จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจจึงได้นำตัวทั้งคู่พร้อมของกลางขึ้นรถไปดำเนินคดี โดยมีเจ้าดำจะวิ่งตามไม่ห่าง เมื่อนายปรีชานำของกลางและอุ้มเจ้าดำ (ผู้ต้องหาที่สอง) ขึ้นหลังรถกระบะเจ้าหน้าที่ตำรวจ เพื่อเดินทางไปสอบสวนที่โรงพัก โดยทั้งคู่มีอาการเศร้าหมองเนื่องจากยังไม่ได้กินข้าวเช้าทั้งหมาและคน ซึ่งทั้งคู่หวังในใจว่าจะได้มีอะไรกินที่ สภ.น้ำพอง
สำหรับตัวอาคารท่าเรือน้ำพอง ทางอำเภอน้ำพองได้สร้างเอาไว้เพื่อรองรับการพัฒนาลำน้ำพองเป็นตลาดน้ำ โดยได้มอบให้กับทางเทศบาลตำบลน้ำพอง แต่ยังไม่สามารถดำเนินการต่อได้ เนื่องจากเกิดการระบาดโควิด 19 จึงอยู่ในสภาพที่รกร้างไม่ได้ใช้งาน ทางการไฟฟ้าได้มีการตัดกระแสไฟฟ้าที่หม้อแปลงไฟฟ้า ขนาด 160 กิโลวัตต์ จึงไม่มีกระแสลงมาจ่ายไฟให้อาคาร จึงง่ายต่อการลักขโมยของคนร้าย โดยทางเทศบาลน้ำพอง ได้มอบหมายให้นิติกร เข้าแจ้งความเพื่อดำเนินคดีต่อไป
